เสียงสะอื้น หาดจอมเทียน แม้คลายล็อก แต่ทุกข์ไม่คลาย เงียบเหงา ไร้ผู้คน 

การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 นอกจากจะสร้างความกังวลเรื่องการติดต่อของโรค เป็นกังวลว่าหากติดโรคแล้วร่างกายของเรานั้นจะทนรับไหวกับเชื้อไวรัสดังกล่าวหรือไม่ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่เจ้าไวรัสตัวร้ายนี้ทิ้งไว้ให้พวกเราอีกอย่างคือ ความเจ็บปวดจากการทำธุรกิจต่าง ๆ รายได้ของคนทำมาหากินเริ่มลดน้อยลง และมืดมนกับหนทางที่จะแก้ไข เนื่องจากทุกวันทุกคนต่างหวาดกลัว และวิตกกับไวรัสดังกล่าว จนไม่กล้าออกไปหยิบจ่ายใช้สอยข้างนอก

อย่างไรก็ตามไวรัสโควิด-19ยังมีวิธีป้องกันเบื้องต้นเพื่อให้เราปลอดภัยและสามารถออกไปข้างนอกได้อย่างสบายใจอยู่ โดยต้องกินร้อน ใช้ช้อนเรา และหมั่นล้างมือให้สะอาด เมื่อต้องออกไปข้างนอกอย่าลืมใส่หน้ากากอนามัย งดไปในพื้นที่เสี่ยง เลี่ยงการใกล้ชิดกับผู้ที่มีไข้ ไอ จาม เจ็บคอ เดินทางโดยรถส่วนตัวเข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลตามสิทธิ์ (บัตรทอง ประกันสังคม ราชการ) สอบถามเพิ่มเติม : 1330 สายด่วน สปสช. หากมีอาการที่น่าสงสัยให้รีบไปพบแพทย์ทันที!

ทั้งนี้เมื่อความทุกแสนสาหัสจากโควิด-19 ได้เข้ามาเยือนทางทีมข่าว อีจัน จึงได้ลงพื้นที่ไปยังจังหวัดในเขตพื้นที่สีเเดง ลดระดับเป็นพื้นที่ สีส้ม ผ่อนปรนเเละอนุญาตให้เปิดบางกิจการเเละสามารถให้คนเดินทางข้ามจังหวัดได้เเล้ว และหนึ่งในนั้นคือ จังหวัดชลบุรี ทางทีมข่าวจึงได้เดินทางไปสำรวจยังหาดจอมเทียน หาดยอดฮิตที่มีนักท่องเที่ยว ไปเที่ยวจำนวนมากก่อนช่วงโควิด แต่มาในครั้งนี้บรรยากาศหาดเงียบสนิท ไร้ผู้คน

ทีมข่าวได้สอบถามแม่ค้าที่อยู่ที่นั่นว่า ป้าคะเป็นยังไงบ้างวันนี้?

• "เงียบมาก เงียบแบบไม่เคยเงียบมาก่อน บางวันไม่มีคนมานั่งเเม้เเต่คนเดียว บางวันมีอยู่ 2 คน ก็ได้คนละ 50 บาท เพราะขายอาหารก็ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ยังอาศัยขายอาหารให้เขาด้วยก็ได้มาบ้าง เเต่ตอนนี้เขาไม่ให้นั่งกินในเตียง มาตั้งเตียงตั้งเเต่ 6 โมงเช้า จนถึง 6 โมงเย็น ได้เงิน 50-100 บาท บางวันเเย่หน่อยก็เหนื่อยฟรี ไม่ได้เลย"

ทีมข่าวจึงถามกลับไปด้วยความสงสัย เขาผ่อนปรนมา 2 วันเเล้ว ก็ยังเหมือนเดิมหรอคะ ?

• "เขาก็เเย่เราเข้าใจ ลูกค้าบางคนก็มานั่งคลายเครียด เพราะเขาไม่มีเงินมานั่งกินนั่งดื่มเหมือนเเต่ตอนเเล้ว ก็ต้องทนมาเปิดทุกวันแบบนี้เเหละ เพราะเขาไม่ได้สั่งห้าม ก็มานั่งเสี่ยงเอา วันไหนไม่มีคนก็กลับบ้านมือเปล่าเเค่นั้น"

เจ้าของเตียงผ้าใบยังบอกกับทีมข่าวอีกว่า ถ้าถึงทางตันจริงๆก็คงต้องกลับบ้าน เเต่ถ้ากลับบ้านก็ไม่รู้จะทำอะไร ที่ทำได้ตอนนี้คือ หวังว่าจะมีลูกค้าบ้าง ไว้พอเป็นค่าข้าวค่ากินวันต่อวัน

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก อีจัน