ดี้ นิติพงษ์ เล่าเหตุการณ์ประทับใจ เมื่อ ในหลวง - ราชินนี จำเขาได้ พร้อมทรงตรัสประโยคสำคัญ ที่ชีวิตนี้ไม่มีวันลืม
ติพงษ์ ห่อนาค หรือ ดี้ นักร้อง นักแต่งเพลงชื่อดัง ออกมาโพสต์คลิปและข้อความผ่านเฟซบุ๊กว่า
"จำได้ว่าฉันเคยคุยให้แม่ประไพพ่อทิดเอิบให้ฟังแล้ว...
ห้าสิบปีมาแล้ว...ฉันเคยเข้าเฝ้าในหลวง ร.9 พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ ทั้งสองพระองค์..ที่ อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี
ฉันกับเพื่อน ได้อยู่แถวหน้าสุด สมัยนั้นจะมีเชือกเล็ก ๆ กั้นเขตแนวรับเสด็จกับลาดพระบาท เพื่อให้เรียบร้อย...
หลังจากเสร็จพิธียกช่อฟ้า...เสียงประชาชนที่คุยกันอยู่จ้อกแจ้ก ก็จะเริ่มเงียบ จนถึงเงียบกริบเมื่อ ทั้งสี่พระองค์เสด็จมาถึง...ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าของข้าราชบริพารตามเสด็จ เสียงชัดเตอร์กล้องของช่างภาพสื่อ..
ทุกมือประนม ทุกสายตามองไปที่ทุกพระองค์...ได้ยินพระสุรเสียงรับสั่งกับราษฎรสองข้างทางแว่วๆ..
ฉันโชคดี ที่เป็นหนึ่งในราษฎรที่พระราชินีทรงมีปฏิสันถารด้วย...
บรรยากาศจะเงียบอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง เสด็จกลับ...จากนั้นจึงจะมีเสียงอื้ออึงกล่าวขวัญพูดคุยกันถึงความรู้สึกของราษฎร...
สมัยนั้น...คำว่า “ทรงพระเจริญ” ยังเป็นเพียงตัวอักษรบนแผ่นป้าย และคำในใจของราษฎรที่ไม่ได้เปล่งเสียง
....ผ่านยุคไป ห้าสิบปี...
เมื่อวานนี้...
ฉันได้มานั่งอยู่แถวหน้าอีกครั้ง เพื่อจะรอเข้าเฝ้าในหลวง พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ เช่นเดิม หากแต่เปลี่ยนแผ่นดินไปตามวันเวลา...บรรยากาศก็ต่างไปโดยสิ้นเชิง
จุดที่ฉันนั่ง อยู่ในเขตพระราชวังชั้นนอก อยู่หัวมุมถนนเยื้องกับศาลาสหทัยสมาคม ที่มาพร้อม ๆ กัน ก็มีแม่เดือน ไปรมา รัชตะ แม่ท็อปดารณีนุช พร้อมทั้งมิตรสหายจำนวนหนึ่ง..
พี่น้องที่รอเฝ้ารับเสด็จ เห็นพวกเราเข้า ก็จำได้ ก็เริ่มขอเข้ามาถ่ายรูปด้วย เอาธงชาติผืนเล็กๆ มาให้โบกไปมา ใบหน้าแต่ละคนถึงจะมีหน้ากากอนามัยปิดอยู่ แต่ก็รู้ว่ายิ้มกันทุกคน...
สักพัก แม่นก สินจัย ก็มาถึง มานั่งข้าง ๆ ฉัน...คราวนี้แฟน ๆ ก็ยิ่งเข้ามาถ่ายรูปกันใหญ่ จนฉันเริ่มชำเลืองดูว่า เจ้าหน้าที่วังเขาจะดุเอาไหม...
อาจารย์เสรี วงษ์มณฑา ก็มาถึงไล่เลี่ยกัน ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักอาจารย์มานาน แต่ที่จริง เราไม่เคยพบกันมาก่อนเลย ฉันก็ยกมือไหว้แนะนำตัว...
เวลาผ่านไปสองชั่วโมง...ฟ้าครี้มเหมือนฝนจะตกมาแต่กลางวัน เจ้าหน้าที่วังเอาขนม น้ำดื่ม มาแจก รวมถึง เสื้อกันฝนพระราชทานด้วย...พุทโธ่ ทูลกระหม่อมแก้วเจ้าขา...ห่วงแม้ราษฎรจะเปียก
ลมพัดโชย...ฝนไม่ตก ฟ้าสวย...เป็นสีพื้นใหักับยอดเจดีย์ และราชมณเฑียรสีทอง...งามจับใจ
แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน ก็เริ่มแจกขนมกินกัน พูดคุยกัน หัวเราะกันคิกคัก...
แม่นกเอาขนมถั่วตัดมา...
“ขนมถั่วตัดค่ะพี่ ร้านเขาทำปีละครั้งตามเทศกาล”
ทุกคนตื่นเต้น เอาไปแจกกินกัน เอร็ดอร่อย...
“อ้อ...แต่อันนี้เป็นของปีที่แล้วนะคะ....”
.......
.......
ฉับพลันฉันก็รู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ในยุคสี่แผ่นดิน...ก็จะไม่รู้สึกได้อย่างไร...
นั่งพับเพียบรอเข้าเฝ้าอยู่ในวัง...
ข้างซ้ายมือ...ก็เป็น แม่พลอยนก
ข้างขวามือ...ก็เป็นคุณสายท็อป ส่วนแม่เดือนไม่ได้เล่นสี่แผ่นดิน แต่ก็เคยเห็นเล่นละคร�โบราณบ่อย ๆ...
คุยไปคุยมาก็นึกขึ้นได้ว่า...อ้อ นี่มารวมตัวกันเกือบครบหน้าทีเดียว พวกทัวร์ลง...!!!
จึงมีฉันทามติ ก่อตั้ง
“ชมรมผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวทางโซเชียลมีเดีย”
อาจารย์เสรี เป็นประธาน ฉันเป็นรองประธาน...
แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน เป็นฝ่ายการตลาด....ฮา
แล้วก็มีเสียงอื้ออึงมาจากแถวหน้าประตูวิเศษไชยศรี...
“ทรงพระเจริญ.....ทรงพระเจริญ”
รถพระที่นั่งเคลื่อนเข้ามาอย่างช้า ๆ....
เสียงทรงพระเจริญกึกก้อง...ประกอบกับเสียงธงสะบัด
ฉันเตรียมว่าจะถ่ายคลิป ว่าจะร้องทรงพระเจริญให้ดังๆ...เหมือนทุกคน
แต่สัญชาตญาณเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว...ทำให้ทำได้แค่มองพระพักตร์ได้นิดเดียวก็ต้องก้มลงกราบแล้ว.....
......
......
พอเสด็จเข้าไปประกอบพระราชพิธีในโบสถ์ใหญ่....
พสกนิกรก็ลัลล้า ถ่ายรูปร่วมกันสนุกสนาน...
แล้วเจ้าหน้าที่วังก็มากระซิบให้กลับเข้าที่ ใส่หน้ากากอนามัย...
เสียงทรงพระเจริญ...เริ่มดังมาจากในวัดพระแก้ว....
มองเห็นพระกลดแต่ไกล... ทุกคนตื่นเต้นกันมาก
ลืมหายใจ...
......
เสียงทรงพระเจริญอื้ออึง...มหาดเล็กเดินตบเท้า สื่อมวลชนพรั่งพรู....
รู้ตัวอีกที....
ฟ้าหญิงสิริวัณณวรีฯ ก็ทรงมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้า.. จะเร็วอะไรปานสายฟ้าขนาดนั้น
ทรงจำแม่นกกับฉันได้ ขนาดใส่หน้ากากอยู่
ยังทำอะไรไม่ถูก...ในหลวงกับพระราชินีก็มาประทับอยู่ตรงหน้า...
ท่ามกลางเสียงอื้ออึงทรงพระเจริญ...
ได้ยินเสียงพระราชินีรับสั่งกับในหลวงพร้อมผายพระหัตถ์มาที่ฉัน...
“นี่...คุณดี้ นิติพงษ์”
ในหลวงรับสั่งอะไรบ้างก็ได้ยินไม่ชัด...จับได้เลา ๆ ว่า อ้อ นกสินจัย อ้อ ดี้นิติพงษ์...ขอบใจมากนะ...
พยายามมองท่าน พยายามฟังฝ่าเสียงอื้ออึง....จนลืมแม้จะกราบพระบาท
“แต่งเพลงให้ทูลหม่อมพ่อหน่อยสิ...”
เสียงเจ้าหญิงแหลมชัดดี...ถึงได้ยิน
รับด้วยเกล้า......
แล้วก็เสด็จผ่านไป....
ใจฉันนึกอยู่อย่างเดียวว่า....นี่เรานั่งเฉยๆ ยังรู้สึกเหนื่อย....นี่ได้ยินว่าท่านจะทรงพระดำเนินไปถึงหน้าศาลฎีกาเลยหรือ....
คิดอยู่เพลิน ๆ....
เจ้าหญิงสายฟ้าแลบพุ่งกลับมาหาพวกเรา...เหมือนทรงนึกขึ้นได้ว่า อยากเซลฟี่ด้วย..
ทรงขอมือถือจากพวกเราคนหนึ่ง....แล้วทรงถ่ายเซลฟี่พวกเรา....
แล้วก็ทรงหยิบมือถือของพระองค์เอง มาถ่ายรูปพวกเราอีก....
ว่องไวจนคนแก่ตาเหลือก.......ฉลองพระองค์และฉลองพระบาท ไม่น่าจะคล่องได้ขนาดนั้น....
โล่งใจที่ไม่ทรงคะมำ....
เสร็จแล้วก็ทรงโบกมือแล้วรับสั่งอะไรฟังไม่ทัน....ด้วยความอื้ออึง...
แต่จับความได้ตอนท้ายว่า....
“ถ่ายรูปไม่ใส่แมสก์ได้ไม่ผิดแล้วนะ...ไม่เหมือนกับตอนรับปริญญานะ...”
#จากนั้นก็เป็นเรื่องดีดีอีกมากมาย
#ทรงพระเจริญ
#สถาบันสู้สู้
#welovethemallthesame"
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก Nitipong Honark
